Co przywożę z Korei

Do tej pory dużo mówiłam o tym jak można w Korei oszczędzić, na co zwracać uwagę i jak rozsądnie wszystko planować. Teraz czas na rozliczenie :d Przed Wami tekst w którym wyjdzie na jaw, jak chwilę po przekroczeniu granicy, koreański konsumpcjonizm kładzie łapska na moich ciężko zarobionych pieniądzach i jak słabo się temu opieram. Najgorsze (a może najlepsze) jest w tym to, że nie mam wyrzutów sumienia i znajdą się może tylko ze dwie albo trzy rzeczy, których kupna żałowałam. Ku chwale koreańskiej gospodarki! 

Gazety! Będąc fanką dram i kpopu miałam świadomość jak ważne są sesje zdjęciowe w kolorowych magazynach oraz jak dużo zdjęć zostaje zrobionych, ale nigdy mi nie przyszło do głowy, że gazety będą tak wyglądały. Tomiszcza. Nie da się tego inaczej nazwać. Są oczywiście jakieś mniejsze publikacje ale chcąc kupić znany tytuł, który ma trochę tekstu i zdjęcia ulubionego aktora (Kim Woo Bin <3) trzeba się nanosić. 

Padło na Marie Claire bo miała rozmiar A4 i wagę tylko jednej ryzy papieru (582 strony!!!), inne były grubsze i większe. To miała być gazeta do torebki a nie do obrony.

Po lewej normalna gazeta (akurat Women's Health), a po prawej koreańskie Marie Claire.

Druga gazeta to darmowa publikacja, którą dostałam w świątyni buddyjskiej, służy mi głównie do nauki koreańskiego.

Książki do nauki, zeszyty i inne duperelki mające wspierać ten proces :)

Mam już dwie książki z tej serii i jestem z nich bardzo zadowolona. Zeszyt oraz karteczki do słówek nie wpływają na moją mobilizację do nauki, ale są super :D

Czasami tak mam, że na coś bardzo się nakręcam. Raz coś zobaczę, zapamiętam i miesiącami dążę tylko do tego aby daną rzecz posiadać (co brzmi bardzo słabo, wiem). Jedną z takich rzeczy jest świnka skarbonka, która jest stałym elementem koreańskich dram i reklam. Wygląda bardzo dziwnie i moi znajomi uważają, że jest lekko kiczowata. Cóż, nie znają się. Trochę za nią chodziłam, aż w końcu znalazłam, biedna, zakurzona, lekko opuszczona, czekała na mnie w niepozornym sklepiku. Są różne rozmiary, więc wrócę po jej braci i siostry w najbliższym możliwym czasie. 

Kosmetyki. Wiem, że w Polsce jest mnóstwo sklepów a poza tym wszystko można sprowadzić, ale brakuje mi Nature Republic. Używam ich pudru, pomadki, kredki, kremów i jeszcze kilku innych rzeczy. Ostatnio kupiłam sobie 페리스 틴트 워터, czyli, nie wiem jak to przetłumaczyć, ale :barwiona woda" jest chyba najbliższa prawdy. Nie jest to szminka, nie wygląda jak szminka, a usta są pomalowane i wyglądają bardzo naturalnie. Koreanki stosują to tylko na środek ust, co moim zdaniem wygląda czasami dziwnie, więc ja stosuję na całość.

Po kosmetykach czas na rzeczy praktyczne. Ze spożywczych przywożę np. truskawkowe oreo, czipsy o dziwnych smakach albo pepero. I zawsze ze 3/4 małe butelki soju. Wszystko rozdaję znajomym.

Na zdjęciu jeszcze zielona herbata, zestaw z pałeczkami, magnes ze stacją metra przy której mieszkałam, kalendarz na 2015 rok i koperty.

Podczas ostatniej podróży jeszcze zaszalałam i kupiłam sobie buty New Balance 530 encap. Ogólnie czuję więź z ubraniami i butami, zapamiętuję gdzie i przy jakiej okazji je kupiłam, więc czuje się super mogąc nosić je w Polsce. 

cr: http://www.idigyoursoleman.com/2014/10/28/new-balance/

Nie kupuję płyt ani żadnego sprzętu, więc wydaje mi się, że do szaleństwa jeszcze mi daleko. Jakie jest Wasze zdanie? I przede wszystkim co Wy chcielibyście przywieźć sobie z Korei?