Wywiad z Seungmo Park.

SEUNGMO PARK:

Rocznik '69.

Od 1996 roku z sukcesem wystawia swoje prace na całym świecie.

Jego najbardziej znane dzieła to rzeźby z serii "Human" wykonane z aluminium.

Strona internetowa: Seung Mo Park

Cześć! Powiedz nam kilka słów o sobie.

Witam, nazywam się Seungmo Park. Urodziłem się w Korei i kształciłem w sztukach plastycznych od najmłodszych lat. Obecnie mieszkam i pracuję zarówno w Korei, jak i Nowym Jorku.

Czym jest dla Ciebie sztuka?

Określenie artysta odnosi się do sprawcy sztuki, wykonawcy, dzieło jest mimowolnym skutkiem jego pracy. Poprzez własne przemyślenia lub filozofię innych artyści starają się kształtować dzieła, nawet jeśli oznacza to, że muszą się do tego zmuszać.  Kiedy ktoś staje się artystą, wszystkie jego działania stają się sztuką samą w sobie. Jeśli mogę tak powiedzieć, to uważam, że bycie artystą jest procesem nauki aby stać się jednością ze sztuką.

Kiedy nastąpił ten moment, kiedy wiedziałeś co chcesz robić w życiu? Zawsze chciałeś zostać rzeźbiarzem?

Spędziłem dzieciństwo w pobliżu gór, gdzie kontakty ze współczesną kulturą były utrudnione. Jedynym, co ratowało mnie przed nudą było rysowanie patykami po ziemi. Przyjaciele chwalili moje prace, ale później zdałem sobie sprawę, że to co robię nie jest sztuką, a jedynie uzewnętrznieniem mojego ego, tworzyłem by być chwalonym. Wtedy porzuciłem studia i wyjechałem do Indii. Spędziłem tam kilka lat wędrując i odcinając się od wszelkiej działalności artystycznej. Któregoś męczącego dnia siedząc w kawiarni zacząłem rysować na kartce papieru, tak samo jak w dzieciństwie, gdy rysowałem na ziemi. Bez sztucznego zadęcia i nadmiaru ego, cieszyłem się samym tworzeniem, nie czułem potrzeby chwalenia się przed rówieśnikami. Od tego momentu znowu chciałem pracować jako artysta.

Masz jakiś idoli, artystów, którzy podziwiasz?

Chociaż nie jako artystę, ale podziwiam Tołstoja. Aż do śmierci żył jako uczeń, a nie jako artysta-mistrz.

Mógłbyś opowiedzieć nam trochę o projektach "Maya", "Human" i "Object"?

Wszystkie one mówią o tym samym. W "Object" zadaję pytanie jak oddać wnętrze obiektu tylko za pomocą jego zewnętrznej powłoki (trochę podobne do gry cieni). To jak pytanie o to  kim jest Seungmo Park patrząc tylko na jego wygląd i imię. Chodzi nie tylko o skupienie się na powłoce, ale również na zrozumieniu natury danego obiektu.

"Human" to odlane z gipsu skorupy ludzkiego życia. Każda z nich ma imię, które chroni. Imiona i nazwy budują ego, które z kolei przekształca człowieka w egoistę.

Projekt "Maya" jest podobny do snu, w którym wszystko znika. Wyświetlane przez projektor obrazy znikają gdy ktoś zasłoni go ręką. To, co wydaje się być rzeczywistością jest tylko powidokiem stworzonym przez umysł. Tego nigdy nie było, nie ma i nigdy nie będzie.

Jak długo zajmuje Ci praca nad każdym projektem, jakich materiałów używasz, jak przebiega proces twórczy?

Pracę nad dziełem sztuki widzę jako proces stawania się jednością poprzez sumę zdobytych doświadczeń.

Fizyczny czas pracy różni się w zależności od skali każdej z rzeźb. Są takie, których realizacja trwa lata. Żeby używać jakiegoś materiału należy zrozumieć jego właściwości. Nie jest to łatwe, niektórzy artyści spędzają nad tym całe życie. Ostatnio używam aluminium i stali, ale korzystam też z innych materiałów: kamień, żywica, papier; w zależności od okoliczności.

Pierwszy krok w pracy nad aluminiowymi rzeźbami to gipsowy model rzeczywistych rozmiarów, następnie na jego podstawie tworzę formę, którą wypełniam żywicą. Po opuszczeniu formy żywica jest dokładnie polerowana. To dość czasochłonny proces, mija jeszcze wiele godzin do skończenia danego dzieła i przyklejenia do niego aluminium.

W projekcie "Maya", najpierw wybierałem zdjęcie i dzieliłem cyfrowo na warstwy w zależności od ich kolorów. Oddzielone warstwy były następnie cięte i zgrzewane.

Dlaczego wybrałeś akurat aluminium jako środek wyrazu artystycznego?

Chciałem tworzyć przestrzenne prace, a nie tylko jednowymiarowe na papierze. To był przypadek, że dowiedziałem się o miękkim aluminium, które mogę swobodnie formować. Do pracy potrzebuję bardzo elastycznego aluminium, więc dodatkowo je podgrzewam.

Skąd czerpiesz inspiracje?

Zadaję sobie różne pytania, na które następnie próbuję znaleźć odpowiedź za pomocą obrazów i dźwięków. Jest to proces poszukiwania inspiracji i istnieje wiele sposobów, aby znaleźć odpowiedź; czytając, poprzez medytację, lub patrząc na dzieła innego artysty, a czasami nawet wyciągając wnioski z własnych błędów.

Od kilku lat możemy oglądać Twoje prace wystawiane na całym świecie. Która z nich jest Twoją ulubioną, najbardziej pamiętną?

To zawsze jest najnowsze dzieło. Praca nad każdym z nich jest trudna, ostatnie osiągnięcie zawsze jest najbardziej pamiętne.

Czy masz jakąś rzeźbę / pracę, która wiele dla Ciebie znaczy? Może jakieś pozytywne skojarzenia?

Każda z nich ma znaczenie i jest dla mnie wyjątkowa. Kiedy tworzę coś nowego używam nowych materiałów szukając odpowiednich środków wyrazu.

Co uważasz za swoje największe osiągnięcie?

Kiedyś pracowałem nad pewną rzeźbą dwa lub trzy miesiące. Miałem wysłać ją do Londynu, ale na dzień przed wystawą nadal nie była ukończona. Niedokończony drut aluminiowy został wystawiony na podłodze galerii następnego dnia.

Pewnego dnia umrzemy i wszystko zniknie, ale budząc się nie myślimy o śmierci. 

Od samego początku, ta konkretna praca miała być nieskończona/niepełna i akt "nawijania" było dla mnie wspaniałym doświadczeniem. To było jak metafora życia ze wszystkich sił, najlepiej jak potrafię mimo świadomości nieuchronnej śmierci.

Jakie są twoje plany i marzenia na najbliższe lata?

Ostatnio w swoich pracach skłaniam się ku abstrakcji, jestem bardzo zainteresowany rzeczami, które nie są widoczne i oczywiste. Tak widzę współczesność.

Bardzo dziękuję za rozmowę.

Dziękuję za zainteresowanie.

Więcej wywiadów: tutaj